افزایش مشابه بیان ژن PGC-1α در عضله نعلی رت‌های نر سالم در پی تمرین تناوبی با شدت بالا و تمرین هوازی

هدف: هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) و تمرین هوازی (AT) بر بیان ژنPGC-1α  در عضله نعلی رت­های نر بالغ سالم است. روش پژوهش: به همین منظور 18 سر رت نر ویستار تهیه و تصادفی به سه گروه HIIT (n=6)، گروه AT (n=6) و گروه کنترل (n=6)تقسیم شدند. پس از دو هفته آشنایی رت­ها، برنامه­های تمرینی به مدت هشت هفته اجرا شد. اجرای HIIT شامل شش دقیقه گرم کردن با شدت 50-60درصد VO2max، سه تناوب چهار دقیقه­ای با شدت 100- 90درصد VO2max و دو دقیقه­ای با شدت 60- 50درصد VO2max و شش دقیقه سرد کردن با شدت60-50درصد VO2max و پروتکل AT شامل شش دقیقه گرم‌کردن با شدت60-50درصد VO2max، بدنه اصلی 30 دقیقه با شدت75-70درصد VO2max و شش دقیقه سرد‌کردن با شدت60-50درصد VO2max بود. ٢٤ ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرین، نمونه­های عضلانی استخراج و میزان بیان متغیر مربوطه به روش RT-PCR سنجیده شد. یافته­ها: نتایج نشان داد، هشت هفته اجرای HIIT وAT هر دو، موجب افزایش معنی‌دار بیان ژنPGC-1α  شد (0/05≥P) و بین تأثیر اجرای دو نوع تمرین بر بیان ژن PGC-1α اختلاف معنی­داری وجود نداشت. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر، اجرای HIIT و AT هر دو باعث افزایش تقریباً یکسان بیان ژن PGC-1α در عضله نعلی رت­های سالم می­شود.